DIS is me

DIS-cussie


Over de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) en de behandeling daarvan wordt veel gediscussieerd. Zowel wetenschappers als behandelaars zijn het over een aantal dingen niet eens. Bijvoorbeeld over hoe DIS ontstaat, hoe je ernaar kunt kijken en hoe je het kunt behandelen.


Deze DIS-cussie, die in de literatuur en in de (sociale) media wordt gevoerd, roept bij veel mensen met DIS spanning op. Juist daarom gaan we hier niet in op de verschillende standpunten. Als je wilt weten waar de discussie over gaat en wat de verschillende meningen zijn, kun je daar bijvoorbeeld over lezen in de Zorgstandaard Dissociatieve stoornissen (in paragraaf 3.2, Over het ontstaan/oorzaken).


Om mensen met DIS een steuntje in de rug te kunnen bieden bij het omgaan met de DIS-cussie, stelden wij aan mensen met DIS de volgende vraag: 


Wat helpt jou bij het omgaan

met de discussie over DIS?


>> Lees hieronder de tips die met ons gedeeld werden. <<


"Wat helpt jou bij het omgaan met de discussie over DIS?"

“Ik richt me op de mensen in mijn directe omgeving die me geloven en steunen. Gelukkig zijn er steeds meer professionals die zich positief uitspreken

over DIS."


- iemand met DIS

“Zelf kan ik geen helpende gedachte vinden, al mijn gedachten lopen in elkaar over. Soms helpt het om mooie spreuken op te zoeken, dan heb ik iets anders om aan te denken. Bijvoorbeeld: Ik ben gekomen waar ik nu ben.

Of: Ik doe ertoe.


- iemand met DIS

Ik luister naar mijn binnenwereld en probeer met hen mee te voelen. Ik kan met mijn hoofd van alles verzinnen, maar met mijn gevoel kan ik er niet omheen. Mijn ervaringen zijn van mijzelf, en dat zijn mijn bewijzen.


- iemand met DIS

"Als ik twijfel aan mezelf, denk ik aan hoe ik van binnen in elkaar zit. Dat ingewikkelde systeem had ik onmogelijk zelf kunnen verzinnen."


- iemand met DIS

"Als de chaos in mijn hoofd me overspoelt, kruip ik weg in de vacht van mijn hond. Hem hoef ik niets uit te leggen."


- iemand met DIS

“Regelmatig zie je op het nieuws dat er grootschalig misbruik uitkomt. De slachtoffers daarvan werden tot die tijd decennialang niet geloofd. De vraag of herinneringen op waarheid berusten, staat dus los van wat anderen daarover zeggen.


- iemand met DIS

“Mijn hoofd loopt over als ik iets tegenkom over de discussie over DIS. Ik vertel alles aan mijn kat, dan voel ik me langzaam weer

rustig worden.”


- iemand met DIS

“Het helpt om aan mezelf te vragen: ‘Waarom zou ik van jongs af aan elke dag opnieuw een strijd willen voeren met wie ik allemaal ben, en met mijn verleden?’ Dan weet ik weer dat ik niet doe alsof, daar zou ik namelijk nooit

voor kiezen.”


- iemand met DIS

“Als het me niet lukt om mijn ingewikkelde gedachten stop te zetten, zet ik muziek aan. Soms, als ik zin heb, dans ik de kamer door.”


- iemand met DIS

“Vaak denk ik dan aan mijn herbelevingen. Mijn brein bedenkt dingen niet vanuit het niets, maar reageert op wat ik meemaak. Mijn (lichamelijke) herbelevingen hebben een oorzaak. Of ik deze nu wel of niet volledig kan reconstrueren: ze hebben hun oorsprong

in trauma.”


- iemand met DIS

Privacy policy

OK