DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.


Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees ook de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Themavragen

We hebben aan mensen met DIS een aantal vragen voorgelegd en gekeken naar overeenkomsten en verschillen binnen de antwoorden. Hieronder zie je hoe de antwoorden op de meerkeuzevragen verdeeld waren. Scroll naar beneden om naar de antwoorden op de open vragen te gaan.


De vragen van dit thema werden beantwoord door 52 mensen met DIS.


Meerkeuzevragen


Op welke gebieden is zelfzorg voor jou een uitdaging?


Op deze vraag konden meerdere antwoorden gegeven worden, er werden in totaal 250 antwoorden aangevinkt. Voor de mensen die deze vraag beantwoordden, zijn bijna alle gebieden van zelfzorg een uitdaging. Hierbij werd lichamelijke beweging het minst vaak genoemd (door 38% van hen) en voldoende rust nemen en jezelf iets gunnen het vaakst (door 75% en 77% van hen). Bij ‘anders’ werd het contact met andere mensen benoemd als iets wat onder zelfzorg kan vallen en een uitdaging kan zijn.


“De eenzaamheid is wel een dingetje. Ik moet steeds proberen om in contact te blijven met de wereld om me heen.”





Wat is het meest op jou van toepassing op het gebied van zelfzorg?


Bijna een kwart (23%) van de mensen die deze vraag beantwoordden gaf aan elke dag wel even stil te staan bij zelfzorg. De meesten kozen echter voor ‘Ik maak weleens een plan maar daar komt meestal niets van.’ (27%). Bij ‘anders’ (15%) werd bijvoorbeeld genoemd dat het wisselt in hoeverre zelfzorg lukt, afhankelijk van de situatie of welke delen er meedoen. Hieronder staan twee antwoorden die bij ‘anders’ werden gegeven.


“Ik heb met ‘mijn hoofd’ afgesproken dat er een paar dingen zijn die echt moeten (de basale zelfzorg). Maar soms lukt me dat niet. Als daar op voorhand al onrust over is, probeer ik erop te anticiperen door bijvoorbeeld eerder op te staan zodat ik extra tijd heb om tot een compromis te komen. Mijn zelfzorgissues zijn nooit zichtbaar voor de mensen om me heen. Ik heb een manier ontwikkeld om dit te verbloemen. Ik schaam me er ook wel een beetje voor.”


“Ik merk en voel dat doordat ik nooit zorg gehad heb, zelfzorg voor mij een moeilijk begrip is. Het komt niet eens in me op. Pas als anderen me erop wijzen dat ik om hulp had kunnen vragen of dat ik iets voor mezelf had kunnen betekenen denk ik: ‘oh ja, dat is waar’. Het is geen bewuste keuze om slecht voor mezelf te zorgen, maar ik heb het niet geleerd en kan het mezelf (nog) niet geven. Dat komt wel, want ik wil het wel.”