DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.


Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Hoe ervaar jij het contact met je lijf? Of hoe is het om dat niet te ervaren?

  • ‘Mijn lichaam is een ingewikkeld ding dat ik moet tolereren.
  • Ik noem mijn lichaam vaak een ijsblokje, ik kan er helemaal niks mee.
  • Mijn lichaam voelt als een machine die kapot is.
  • Mijn lijf voelt als een paspop waarover iemand van binnen controle heeft.
  • Mijn lichaam voelt als een lege huls.’


Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.


‘Ik vind het contact met mijn lichaam prettig.’

  • Ik heb geleerd om contact te maken met mijn lichaam, waar ik het voorheen afhield.
  • Ik kan voor mijn lichaam zorgen.
  • Inmiddels voel en herken ik de signalen van mijn lichaam wel.


‘Ik ervaar het contact met mijn lichaam als erg wisselend.’

  • De ene keer is het een koud en afstandelijk contact, en soms is het oké.
  • Soms kan ik mezelf aankijken in de spiegel en me heel tevreden voelen, soms kan ik mezelf niet eens aankijken. 
  • Het hangt ervan af welk deel aan de voorkant is. Er zijn veel delen die het lichaam niet herkennen als van hen. Dat geeft veel verwarring.
  • Als een situatie me overweldigt, voel ik ineens niets meer.
  • Ik voel helemaal niets, of ik ervaar juist overweldigende paniekreacties.


‘Het contact met mijn lichaam is er niet.’

  • Meestal herken ik mezelf niet in de spiegel.
  • Ik mis belangrijke lichamelijke signalen van moeten plassen, honger, dorst en/of pijn.
  • Als ik lichamelijk contact moet hebben, schakel ik mijn gevoel uit.
  • Als ik iets begin te voelen, vlucht ik ervoor weg.
  • Mijn lichaam voelt als niet van mij, het voelt leeg.
  • Ik voel mijn lijf niet, maar dat vind ik wel fijn. En als ik het wel voel dan switch ik.


‘Ik heb een heel negatief contact met mijn lichaam.’

  • Ik voel walging voor mijn lichaam.
  • Ik worstel met een eetstoornis of automutilatie.
  • Ik voel me alsof ik continu in gevecht ben met mijn lichaam.
  • Het lichaam zit me in de weg.
  • Ik wil liever geen lijf hebben.




>> Lees hier een selectie van de antwoorden <<

''Hoe ervaar jij het contact met je lijf, of hoe is het om dat niet te ervaren?''

''Ik heb een negatief zelfbeeld en kan niet in spiegels kijken. Ik heb een afkeer van mijn lichaam. De beleving van mijn lichaam wisselt erg. Het uiterlijk klopt niet met de beleving. Als ik in een jong deel zit past mijn lijf niet, soms snap ik bijvoorbeeld niet dat mijn handen er al zo oud uitzien.''


- iemand met DIS

''Ik voel zelden mijn grenzen of pijn in mijn lichaam. Daardoor ga ik over mijn grenzen en dat voel ik dan pas later of als ik in een ander deel zit. Ik heb veel operaties gehad door blessures die zijn ontstaan doordat ik over mijn grenzen ging.''


- iemand met DIS

''Ik ben al meerdere keren met spoed opgenomen in het ziekenhuis omdat ik pas pijn voel als het te laat is. Pas wanneer de pijn niet 'uit te schakelen/weg te dissociëren is' voel ik het en weet ik dat het goed mis is.''


- iemand met DIS

"Langzaam ben ik steeds bewuster gaan voelen, samen met andere delen. Heel erg moeilijk, maar ook erg mooi. Alles moet je dan vanaf de basis leren, dat is best ingewikkeld. Ik voel nu als er iets vervelends gebeurt bewust wat het met mij doet, daarna wat het met andere delen doet en daarna wat het met ons doet. Hierdoor komen we dichter

bij elkaar."


- iemand met DIS

''Ik wil mezelf niet aanraken. Bijvoorbeeld de handen op elkaar leggen of mezelf even over de arm strelen is uiterst verboden. Het voelt ook helemaal niet goed als ik dit wel doe."


- iemand met DIS

“Soms heb ik veel respect voor mijn lichaam en voel ik me zelfverzekerd, en soms juist niet. Soms ervaar ik pijn anders of voel ik niets meer. Soms ervaar ik delen van mijn lichaam anders, meestal één been of mijn tenen. Dat is raar. Het lastigste is dat ik gevoelens van pijn of uitputting te

laat opmerk.''


- iemand met DIS

''Veel delen ervaren zichzelf anders dan het lichaam. Eigenlijk identificeert geen enkel deel zich met het lichaam. De meeste delen zijn er volledig van losgekoppeld en ervaren het lichaam als een soort huls waarin geleefd wordt. De huls waarin wordt geleefd, wordt ervaren als iets dat gebroken is, niet goed werkt en vaak ziek is.''


- iemand met DIS

''Het ervaren van het contact met mijn lijf is zeer beangstigend omdat het veel emoties naar boven brengt en heel beladen is. Het is telkens een stukje realisatie van wat mij overkomen is.''


- iemand met DIS

''Doordat ik weinig contact ervaar met mijn lijf, schat ik allerlei situaties verkeerd in. Ik ervaar dagelijks veel triggers, waardoor ik het mentaal al heel lastig vind om mijn omstandigheden goed in te schatten. Ik voel bijvoorbeeld niet goed hoe oud ik ben. In mijn hoofd voel ik dat niet, maar in mijn lijf voel ik dat ook niet. Ik vind het moeilijk dat wanneer ik niet op mijn intuïtie kan terugvallen, ook mijn lijf geen goede raadgever is.''


- iemand met DIS

“Ik heb alleen contact met mijn hoofd. Het lichaam voel ik bijna nooit. Wanneer ik het voel, raak ik vrijwel altijd weg. Persoonlijk heb ik nooit moeite gehad met het niet voelen van het lichaam. Wanneer ik er wel contact mee heb, walg ik van het lichaam en ik kan de pijn die erin zit niet verdragen."


- iemand met DIS

''Veel dingen begrijp ik niet. Ik kan zo verschillend reageren op dezelfde situatie. Het ergste vind ik dat ik soms mijn tienerdochter niet om me heen kan verdragen. Laat staan dat zij mij wil aanraken en knuffelen. Op andere momenten kan ik intens genieten van haar knuffels. (Anderen kunnen en mogen mij niet aanraken.) ''


- iemand met DIS