DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van naasten van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje over DIS en/of lees de artikelen 'Wat is DIS?" en 'Oog voor de (nabije) naaste'.


Ieders ervaring met DIS/AGDS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Merk je het als je naaste met DIS getriggerd wordt
of switcht?

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.


‘Soms zie ik het wel.’

  • Soms merk ik dat mijn naaste dissocieert door een afwezige blik.
  • Ik merk weleens dat er geswitcht is doordat mijn naaste ineens niet meer weet waar het gesprek over ging.
  • Als ik mijn naaste iets zie doen wat hen normaal nooit zou doen, weet ik dat hen waarschijnlijk geswitcht is. Hen herinnert zich het gedrag bovendien niet.
  • Het is weleens voorgekomen dat mijn naaste getriggerd werd en qua gedrag en stemgeluid leek te veranderen in een jong kind.
  • In online communicatie merk ik dat de interpunctie en woordkeuze van mijn naaste plotseling kan veranderen. Op papier varieert het handschrift.
  • Het switchen is subtiel, toch merk ik het weleens aan verandering van oogopslag, stemgeluid, woordgebruik, lichaamshouding en uitstraling.
  • Mijn naaste kan plotseling aanhankelijker zijn, angstiger, afstandelijker, meer meegaand, chaotischer, emotioneler of speelser.
  • Ik merk dat de voorkeuren, vaardigheden, behoeften en interesses van mijn naaste veranderen als er een ander deel op de voorgrond is.
  • Ik merk het als mijn naaste plotseling heel anders reageert op een situatie.
  • Het is weleens voortgekomen dat mijn naaste plotseling verward was en zich niet herinnerde wat er net gebeurd was.
  • Vroeger was het niet zo zichtbaar, maar de laatste tijd kan ik het goed zien.


‘Het komt ook voor dat ik het niet merk.’

  • Het is zo subtiel dat ik het meestal helemaal niet in de gaten heb.
  • Ik weet dat mijn naaste soms niet wil dat ik het merk. Dan hoor ik achteraf dat er een switch is geweest die ik niet heb opgemerkt.
  • Delen die qua taalgebruik en voorkomen op elkaar lijken, kan ik niet van elkaar onderscheiden.
  • Volgens mij merk ik het vaker niet dan wel.




>> Lees hieronder een greep uit de antwoorden die gegeven werden <<

"Merk je het, als je naaste met DIS getriggerd wordt of switcht?"

“Ik kan meestal zien dat er een switch is. Ik herken steeds beter het taalgebruik en de lichaamstaal van de verschillende delen. Er is bijvoorbeeld een angstig deel dat met hoge stem spreekt en het liefst onder een dekentje wil zitten.”


- een naaste

“Soms leek ze meer in zichzelf gekeerd. Ze keek dan op een hele andere manier uit haar ogen, alsof ze dwars door me heen keek. Vaak reageerde ze op zo’n moment bovendien wat kinderlijker.”


- een naaste

“Ik heb het gevoel dat ik op veel momenten wel merk dat mijn naaste met DIS switcht, maar zeker niet altijd. Ik merk het aan typische eigenschappen van verschillende delen. In bepaalde situaties kan ik het minder goed zien, zoals wanneer we in een groep zijn.”


- een naaste

"Ik merk dat haar ogen anders staan als ze geswitcht is. Ik haar op zo’n moment niet ‘lezen’, terwijl ze doorgaans een zeer expressief gezicht heeft waaraan ik elke emotie kan aflezen. Bovendien is ze op zo’n moment moeilijker te bereiken."


- een naaste

“Inmiddels heb ik het wel in de gaten. Dit heeft wel veel uitleg en tijd nodig (gehad). Mijn naaste met DIS wil bijvoorbeeld wegvluchten bij het zien van mensen in uniform en raakt in paniek van de geur van gesneden uien. Verder merk ik het aan het willen kopen van speelgoed of snoepjes als we aan het winkelen zijn. Of ik hoor het aan de hele jonge stem als mijn naaste me ‘s avonds of ‘s nachts belt.”


- een naaste

"We gaan bijvoorbeeld altijd zwemmen, en als het druk is in het zwembad, of iemand komt onze kant op zwemmen, zie ik het switchen inmiddels aankomen. Als ze bijvoorbeeld wordt aangesproken, kan ze soms ofwel heel correct antwoord geven, ofwel vanuit een heel jong deel haast in me willen kruipen.”


- een naaste

“Soms kan ik het heel duidelijk merken, bijvoorbeeld doordat ik een klein schokje zie. Als er een bepaalde trigger is dan veranderen de stem en

de uitstraling.


Een trigger kan van alles zijn zoals een persoon, een lied of een bepaalde plek. Soms is het niet zichtbaar voor mij en hoor ik achteraf dat er wel degelijk verschuivingen hebben plaatsgevonden zonder dat ik het gezien heb.”


- een naaste

“Mijn moeder was veelzijdig. Ze kon soms een pedagogisch verantwoorde moeder zijn en ons opvoeden met regels, structuur en regelmaat. Maar ze kon ook veranderen in een hippe stoere moeder zonder regels van wie we tenten mochten bouwen in de woonkamer.


Het huis was daardoor nu eens heel schoon en netjes en dan weer heel rommelig. Soms was ze heel zorgzaam en bezorgd en dan weer heel speels en impulsief. Soms liet ze over zich heen lopen en wilde ze niemand kwetsen. Op andere momenten kon ze juist woest worden.”


- een naaste

“Soms merk ik het heel duidelijk door ander gedrag. Soms is het minder duidelijk op te merken doordat er weinig of geen gedragsverandering waarneembaar is. Dan gebeurt de switch meer intern zonder dat dit aan de buitenkant tot uiting komt.”


- een naaste

“Toen onze kinderen op de leeftijd kwamen dat bij hem het misbruik begon, kreeg hij steeds meer flashbacks. Hij begon meer te dissociëren en sprak soms met een andere stem. Er kwamen dan flarden van herinneringen met de bijbehorende emotie: angst, verdriet, woede.”


- een naaste

“Soms merk ik dat wel, maar heel vaak ook niet. Ik ben gewend aan iemand met heel veel verschillende 'moods'. Verder merk ik het met eten. Als het eten ineens niet meer okay is, dan is er vaak een ander deel naar voren gekomen, dat een andere smaakvoorkeur heeft. Of als er ineens omgekleed moet worden, of een bril moet worden opgezet of zoiets. Dan komt dat vaak door een switch.”


- een naaste