<-

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.

​​‘Ja, ik bespreek dat regelmatig.’

• Het lukt me wel om aan mijn omgeving uit te leggen waarom eten, kleding en daginvulling zo lastig kan zijn.
• Bij doktersbezoeken leg ik uit welke delen van mijn lichaam ik lastig vind bij een lichamelijk onderzoek en hoe ze me hierbij kunnen helpen.
• Ik heb mijn huisarts verteld dat ik moeite heb met aanrakingen, en daar houdt ze nu rekening mee.
• Mijn omgeving weet dat ik DIS heb, daardoor kan ik meestal uitleggen wat ik moeilijk vind en waarom.
• In mijn directe omgeving heb ik uitgelegd dat mijn angst voor de huisarts niets persoonlijk is, maar komt door vroegere ervaringen.

‘Soms leg ik iets uit en soms niet.’

• Ik leg er alleen iets over uit als het echt nodig is.
• Dingen waar ik me erg voor schaam (zoals moeite met tandenpoetsen of om/uitkleden) durf ik niet te benoemen, sommige andere dingen wel (zoals angst voor de dokter).
• Tegen mijn behandelaar of partner kan ik er iets over zeggen, tegen andere mensen durf ik dat nog niet.
• Voordat ik naar de dokter ga schrijf ik wel eens op wat ik spannend vind. Het blijft lastig, maar ik probeer dit dan te bespreken.
• Soms probeer ik er iets over uit te leggen, maar ik heb dan vaak het gevoel dat anderen me niet begrijpen.

‘Nee, ik houd dat voor mezelf’

• Ik schaam me ervoor dat zelfzorg zo ingewikkeld voor me is, ik durf er niet over te praten.
• Ik ben bang dat mensen in mijn omgeving zullen vinden dat ik vies ben of dat ik me aanstel.
• Ik durf geen hulp te vragen en wil anderen er niet mee lastig vallen.
• Vanwege de angst dat mensen erop gaan letten wil ik liever dat het onzichtbaar blijft dat zelfzorg me niet altijd even goed lukt.
• Ik zou er wel over willen praten, maar ik zou niet weten hoe.

>> Lees hier een selectie van de antwoorden <<

<-