DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.


Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Wat helpt jou of heeft jou geholpen om te gaan met je dissociatieve delen?

‘Ik kan er nog niet goed mee omgaan, ik weet nog niet wat helpt.’

  • Contact leggen met mijn delen lukt me nog niet, het is vooral eenrichtingsverkeer van mij naar binnen toe.
  • Mijn therapeut/begeleiding/naaste helpt me met de delen, want ik weet zelf nog niet wat ik ermee moet.
  • Ik heb eigenlijk nog geen idee, dus ik ben ontzettend zoekende.
  • Voor mij heeft nog niets geholpen, daarom probeer ik mijn delen te negeren en weg te duwen.


Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen. Regelmatig werd bij de antwoorden aangegeven dat er hulp geboden werd door een behandelaar of begeleider.


‘Het heeft geholpen om mijn delen te leren kennen en begrijpen.’

  • Door psycho-educatie over DIS kan ik meer begrip opbrengen voor mijn delen.
  • Het heeft geholpen om samen met mijn behandelaar te ontdekken welke delen er allemaal zijn.
  • Door naar mijn delen te luisteren snap ik beter waarom ze er zijn en heb ik meer begrip voor hen.


‘Verschillende oefeningen en activiteiten helpen me om te gaan met mijn delen.’

  • Het helpt om notities te maken van gesprekken, daardoor houd ik overzicht over het grotere geheel.
  • Door heen en weer te schrijven communiceren mijn delen en ik met elkaar, daardoor begrijpen we elkaar steeds beter.
  • Ik heb een imaginaire plek waar mijn delen zich veilig kunnen voelen en waar we kunnen overleggen.
  • Het helpt om me bewust te worden van hoe verschillende delen het lichaam ervaren.
  • Non-verbale oefeningen binnen en buiten de (vak)therapie helpen me bij het omgaan met mijn delen.


‘Ik leer om te zorgen voor mijn delen en met hen samen te werken.’

  • Het helpt om te blijven luisteren waarom er bepaalde gevoelens of gedachten zijn, zodat ik kan kijken of ik hen kan helpen.
  • In contact met mijn delen sluit ik compromissen en we maken afspraken over activiteiten. Er zijn ook delen die kunnen helpen als het moeilijk is.
  • Ik oefen om mijn delen gerust te stellen, omdat het nu niet meer is zoals vroeger.
  • Ik help mijn delen door oefeningen te doen om in het hier en nu te komen en te blijven.


‘Niet oordelen heeft me geholpen bij het omgaan met mijn delen.’

  • Het was een opluchting dat ik in therapie eindelijk over mijn delen kon praten.
  • Ik heb geleerd dat alle delen er mogen zijn, daardoor voelde ik telkens veel erkenning. Die erkenning probeer ik aan mijn delen te geven.
  • De strijd onderling is minder geworden nu ik mezelf steeds meer accepteer zoals ik ben. Er is een last van me afgevallen.
  • Het geeft me enorm veel steun dat mijn partner/naaste, goede vrienden, behandelaar of begeleider niet oordelen.




>> Lees hieronder een selectie uit de antwoorden <<

"Wat helpt jou of heeft jou geholpen om te gaan met je dissociatieve delen?''

''De delen mogen er nu zijn. Ik heb dat in therapie geleerd. Toen dat nog niet zo was leverde me dat veel innerlijke conflicten en afwijzingen op.''


- iemand met DIS

''Het lukt me (nog) niet om met mijn dissociatieve delen om te gaan. Wat me vooral helpt is de acceptatie van mensen om me heen, die er van af weten. Dat zijn vooral mijn therapeuten. Door hun acceptatie ga ik mezelf ook steeds meer accepteren.''


- iemand met DIS

“Trouw van mijn naaste familieleden en ondersteuning door middel van therapie hebben me geholpen. Door de therapeutisch behandeling van de trauma's lukte het steeds beter met mijn naasten in gesprek te gaan over reacties van de delen. Het gaf ook begrip ten aanzien van het creëren van rust."


- iemand met DIS

“Een adequate therapeut heeft me geholpen om te gaan met mijn delen. Deze leerde mij op mijn eigen tempo mijn eigen vragen te stellen en mij ook zelf mijn antwoorden hierop te laten geven, door zoveel mogelijk op mij af te stemmen.”


- iemand met DIS

"Het heeft mij vooral geholpen om veel kennis op te doen van de materie en te ontdekken hoe dat bij mij werkt en hoe ik er het beste mee om kan gaan. Bijvoorbeeld: ik kreeg een angstig/bang/panisch kindsdeel maar niet tot rust. Toen heb ik in mijn verbeelding Rico Verhoef (de kickbokser) erbij gehaald. Mijn kindsdeel voelt zich bij hem heel veilig, waardoor de angst afneemt.”


- iemand met DIS

“Voor mij helpt het om de theorie achter DIS en de behandeling voor DIS goed te begrijpen. Door te begrijpen wat de functie van alle delen is kun je meer empathie opbrengen voor alle delen. In de vervolgstappen kun je dan de andere delen helpen om meer begrip voor elkaar op te brengen.”


- iemand met DIS

''Ik heb geleerd om mijn delen te accepteren en toe te laten. Het heeft geholpen om te snappen dat ik ze heb en elkaar te leren kennen. En om niet meer zo tegen elkaar te vechten.


En vooral om niet meer te zeggen: ‘Jij mag er niet zijn…’. Het heeft me zo geholpen, dat ik weer wil leven. Ik hoef niet meer voor mijn delen te vluchten. Ik heb, ondanks het conflict in mij, minder ruzie

met mijzelf.''



- iemand met DIS

''Ik sta nog aan het begin van m'n behandeling. Dus ik hoor graag positieve verhalen, om vol te houden en het lichtpuntje te blijven zien. Daar het leven mij nu heel zwaar valt.''


- iemand met DIS

"Mijn therapeut luistert naar mijn delen, naar wat ze te vertellen hebben. Gezamenlijk zoeken we naar een oplossing. Een paar van mijn delen kan ik naar een veilige plek laten gaan en met de anderen zoek ik naar een oplossing.


Door de therapie leer ik nu ook samen te werken met mijn delen. Wat soms eigenlijk best supertof is. In sommige situaties waarin ik eerder zou dissociëren heb ik nu overleg met de delen over wat ik kan doen of zeggen. Dat vind ik best cool.''


- iemand met DIS

''Communicatie en contact maken hebben mij geholpen, leren wat mijn delen voelen, denken, weten en vertegenwoordigen. Het heeft geholpen om te weten waarom ze er zijn en wat ze nodig hebben, en om alle delen te laten merken dat ze gezien zijn.


Een voorbeeld: een kleintje was zo bang voor aanraking, dat er op dat vlak niets kon. Toen leerden we dat aanraken ook fijn kon zijn, en leerden opnieuw voelen (duurde wat langer dan ik het opschrijf). Ze werd groter en ging zich veiliger voelen en toen kon iedereen

daarin meegroeien.''


- iemand met DIS