<-  ->

Vraag je wel eens hulp aan iemand in je omgeving?

Bij dit thema wordt vaak aangegeven dat hulp vragen een beladen thema is. Mensen benoemen regelmatig dat ze geen hulp kunnen, willen of durven vragen als gevolg van hun onveilige jeugd en/of hun traumatische ervaringen.

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.

‘Voor mij is hulp vragen niet vaak nodig.’

• Ik kan me behoorlijk goed redden, dus er is geen noodzaak om hulp te vragen.
• Omdat ik geleerd heb dat ik het altijd zelf moet doen, doe ik dat als volwassene nog steeds.

‘Ik vraag nauwelijks of geen hulp.’

• Ik heb het gevoel dat anderen mij op het gebied van mijn DIS niet kunnen helpen.
• Omdat ik niet wil dat anderen vinden dat ik zwak ben, vraag ik geen hulp.
• Ik durf niet om hulp te vragen, want ik wil niet raar overkomen, ik schaam me.
• Als ik me aan iemand zou hechten, ben ik bang diegene te verliezen. Daarom vraag ik liever geen hulp.
• Ik ben te vaak op onbegrip gestuit om nog hulp te willen vragen.
• Mijn omgeving weet niet dat ik DIS heb, en dat wil ik graag zo houden.
• Ik wil anderen niet belasten met mijn hulpvragen.
• Ik heb het gevoel dat mensen onbetrouwbaar zijn en me in de steek zullen laten.

‘Ik vraag wel eens om hulp bij verschillende zaken.’

• Ik vraag wel eens hulp, maar alleen aan mijn partner of behandelaar.
• Alleen bij praktische dingen die niets met mijn DIS te maken hebben durf ik hulp te vragen.
• Na een afspraak vraag ik wel eens om een terugkoppeling, zodat ik later terug kan vinden wat er besproken is.
• Aan mijn vriendinnen durf ik wel hulp te vragen als ik me overspoeld voel.
• Als ik erg angstig ben, vraag ik wel eens hulp aan mijn partner.
• Ik vraag wel eens hulp bij het nemen van beslissingen als ik teveel intern conflict ervaar om tot een compromis te komen.
• Mijn partner helpt me bij het opvullen van de gaten in mijn geheugen.

>> Lees hieronder een selectie uit de antwoorden <<

<-  ->