Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).
Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.
Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.
Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.
Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.
‘De empathie die ik voel voor mezelf gaat gelijk op met meer contact met mijn lichaam.’
‘Bepaalde activiteiten helpen me om mijn lijf te voelen.’
‘Tijdens mijn therapieproces kom ik meer in contact met mijn lichaam.’
‘Door wat andere mensen aan mij zien, begin ik zelf de signalen op te merken.’
‘Ik kwam meer in verbinding door gebeurtenissen die impact hadden op mijn lichaam.’
Therapieën en andere specifieke activiteiten die in de antwoorden naar voren kwamen zijn: beeldende therapie, sensorimotor psychotherapie, danstherapie, yoga, mindfulness, weerbaarheidstraining, somatic experiencing, balanstherapie, haptotherapie, ergotherapie.
>> Lees hier een selectie van de antwoorden <<
''Anderen kunnen mij dingen vertellen over wat ze zien gebeuren vlak voordat ik dissocieer. Jongere delen lopen bijvoorbeeld met hun voeten naar binnen. Nu ben ik me ervan bewust hoe ik mijn voeten neerzet, en helpt mij dit om in mijn volwassen persoon te blijven. Heel fijn als anderen me helpen!''
- iemand met DIS
''Ik krijg de signalen van mijn lijf wel door en herken ze ook wel. Door bijvoorbeeld te zwemmen, in de wind te lopen of onder de douche te staan raak ik meer verbonden met mijn lijf.''
- iemand met DIS
“Ik vind het nog steeds moeilijk signalen van mijn lichaam op te merken en te erkennen. Het voelt vaak niet belangrijk genoeg om te doen. Ik moet er heel doelbewust over nadenken, bij stilstaan en naar mijn gevoel gaan om te weten wat mijn lichaam zegt. Daar zitten zoveel stappen tussen, dat ik onderweg al veel informatie over mijn lijf verloren ben."
- iemand met DIS
“Ik volg lichaamsgerichte therapie en daar maak ik nu wel stappen en stapjes. Ik kan nu in ieder geval wel een hartsverlangen voelen om uiteindelijk meer lichaam te kunnen bewonen.”
- iemand met DIS
"Het gebeurde bijvoorbeeld dat ik bij toeval in de spiegel keek en in een flits zag dat mijn ogen niet van mij waren. Mijn blik was klein en bang. Het paste niet bij de lengte van mijn lijf. Ik weet dat ik volwassen ben, maar ik schaam mij voor wat ik daar per ongeluk in de spiegel zag. Dat was een kleintje, niet ik. Zo ziet dat er dus uit. Dit was een moment van co-bewustzijn dat veel schaamte opleverde.”
- iemand met DIS
“Ik heb aan veel dingen moeten wennen, zoals aan aanrakingen. Ik heb hierbij veel gehad aan lichaamsgerichte therapie. Toen ik voor het eerst mijn hele lijf kon voelen, ging ik op een stoel zitten. Ik voelde de stoel. Ik was me bewust van wat ik voelde van de stoel. Ik raakte er helemaal van in paniek, want ik had dit nog nooit eerder gevoeld. ”
- iemand met DIS
''Het helpt mij om met iets heel laagdrempeligs te beginnen. Bijvoorbeeld door gewoon één keer bewust adem te halen. Of door even iets in mijn handen te pakken en bewust erbij stil te staan. Als ik zulke kleine dingen doe, gebeurt er bij mij al heel veel.''
- iemand met DIS
''Als ik pijn heb bijvoorbeeld, kan ik de connectie met mijn lichaam kwijt zijn. Dan zit ik niet meer in mijn lichaam. Door te focussen op mijn ademhaling word ik me meer bewust van mijn lichaam. Daarnaast kan ik door zachte dingen te doen, zoals de zon op mijn huid voelen, een kopje warme thee zetten en een dikke zachte deken pakken, me ook wat emotioneel verbinden met mijn lichaam.''
- iemand met DIS
"In de tijd dat ik zwanger raakte van mijn dochter, wilde ik heel graag het kindje kunnen voelen trappelen in mijn buik. Tevens wilde ik alle signalen kunnen voelen wanneer het eventueel niet goed zou gaan met het kindje. Dit was voor mij een grote stimulans om contact te maken met delen die het lichaam wel
konden voelen.''
- iemand met DIS
''Toen ik een keer merkte dat ik begon te dissociëren maakte ik een voetenbadje voor mezelf. Het hielp me om te ontspannen en aandachtig te voelen. Ik was op dat moment alleen bezig met mijn voeten, die na het voetenbad met ontspanning op de grond zouden kunnen staan. Toen merkte ik pas dat ik eigenlijk ijskoude voeten had en dat dit te maken had met de reden dat ik dreigde
te dissociëren.''
- iemand met DIS
Wil je een seintje krijgen als er nieuwe projectactiviteiten zijn? Vul hieronder het formulier in of mail naar info@dis-is-me.nl om je in te schrijven voor de updates (nu gepauzeerd, max. 1x per maand). Neem voordat je je inschrijft kennis van onze Privacyverklaring.
Formulier niet zichtbaar? Soms helpt het accepteren van de cookies.
De auteursrechten van het materiaal van DIS is me liggen bij de makers ervan. Je mag het met anderen delen, graag zelfs! Vermeld daarbij wel altijd de website van DIS is me en de naam van de maker als die erbij staat. Er mag niets zonder toestemming worden gebruikt voor commerciële doeleinden. Hieronder vind je de link naar de licentie; ook als het werk van DIS is me aangepast en verder gedeeld wordt, valt het onder deze licentie.
NB: Het boekje De vuist - Metafoor voor overlevingsmechanismen bij dissociatieve delen valt niet onder deze licentie en mag niet vermenigvuldigd of gedigitaliseerd worden.
Contact: info@dis-is-me.nl
Projectleider: Anne Lagemaat(-Kruyswijk)
De meeste foto's op deze website zijn gemaakt door Annet Oldenkamp.
“De citaten op deze
website kunnen
redactioneel bewerkt zijn."
- DIS is me
