<-  ->

In de antwoorden op deze vragen viel op dat de uitdagingen die horen bij het leven met DIS eigenlijk op het hele dagelijks leven een stempel drukken.

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.

‘Sociale contacten zijn een enorme uitdaging voor me.’

• Mijn delen doen mee in contacten met anderen, waardoor ik soms onhandig reageer.

• Ik mis het om me verbonden te voelen met anderen omdat ik door het switchen niet alles van de vriendschap meekrijg.

• Ik vind het erg moeilijk om de partner en ouder te zijn die ik zou willen zijn omdat mijn delen nu eenmaal ook een rol spelen in mijn dagelijks leven en ik het liefst zou willen dat mijn gezin daar niets van zou meekrijgen.

• Omdat ik mijn DIS en alles wat daarbij hoort verborgen wil houden mijd ik sociale situaties, terwijl ik er wel behoefte aan heb.

• Het is moeilijk om vriendschappen goed te onderhouden en er voor de ander te zijn zoals ik zou willen, omdat de (therapie voor) DIS me zoveel tijd en energie kost.

‘Tijd kwijt zijn maakt het leven met DIS soms erg ingewikkeld.’

• De gaten in mijn geheugen zorgen ervoor dat ik soms moet puzzelen om te achterhalen wat er is gebeurd.

• Het is moeilijk om in contacten met anderen te verbergen dat ik me iets niet herinner om zo normaal mogelijk over te komen.

• Ik vind het ingewikkeld dat ik soms ontdek dat ik ergens ben en niet kan bedenken waarom ik daar ben.
• Als ik tijd kwijt ben, heb ik het gevoel dat ik geen controle heb en dat roept veel spanning en angst op. 

‘Grenzen (h)erkennen is een vaardigheid die je moet leren.’

• Doordat ik normaal probeer te blijven functioneren onder alle stress, bouwt de spanning zich op en ga ik vaak ver over mijn grenzen. Met alle gevolgen van dien.
• Ik merk dat DIS echt een overlevingsmechanisme is: ik voel het niet wanneer het niet gaat of wanneer ik iets niet wil. In therapie leer ik dat stapje voor stapje.
• Door de constante stress kan ik door een enkele trigger of onverwacht voorval totaal ontregeld raken.
• De traumaklachten die bij DIS horen zorgen ervoor dat ik me letterlijk ziek kan voelen van de spanning.

‘Werken, of überhaupt het dagelijks functioneren, is een uitdaging met DIS.’

• Ik kan niet werken, omdat het zo vermoeiend is om te leven met alle delen in mijn hoofd die bij elke beslissing inbreng willen. Er is altijd discussie en chaos.

• Werken lukt net aan, maar kost zoveel energie dat ik daarna thuis instort en tot niets meer in staat ben.

• Ik kan werken omdat ik dissocieer, ik heb een ‘werkdeel’. Dat gaat goed zolang er geen onverwachte dingen gebeuren op mijn werk.
• Het is moeilijk om goed te eten: ieder deel wil iets anders eten. Soms vergeet ik zelfs helemaal om te eten en te drinken.
• Persoonlijke verzorging is ingewikkeld om meerdere redenen, bijvoorbeeld omdat ik mijn lichaam helemaal niet voel of omdat ik juist veel teveel voel.

>> Lees hier een selectie van de antwoorden <<

<-  ->