DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van naasten van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje over DIS en/of lees de artikelen 'Wat is DIS?" en 'Oog voor de (nabije) naaste'.


Ieders ervaring met DIS/AGDS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Wat heeft jou geholpen om je naaste met DIS

beter te begrijpen?


Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.


‘Als het lukt om er samen over te praten, is dat heel helpend.’

  • Persoonlijke uitleg van mijn naaste met DIS heeft me erg geholpen: zij is tenslotte de expert.
  • Het heeft geholpen om interesse te tonen en echt te willen begrijpen.
  • Nu ik weet wat voor trauma’s mijn naaste met DIS heeft meegemaakt, kan ik inschatten welke triggers er kunnen zijn en begrijp ik beter wat er gebeurt.
  • Het werkt goed als ik aan mijn naaste met DIS vraag hoe die zou willen dat we ermee omgaan.
  • Mijn naaste met DIS en ik hebben samen therapie gevolgd, dat heeft erg geholpen.


‘Hulpverleners die uitleg op maat geven, hebben veel betekend.’

  • De behandelaar van mijn naaste met DIS heeft erg geholpen door uitleg op maat te geven.
  • Een andere hulpverlener (begeleider/psychiater) die zich heeft verdiept in DIS, is voor mij als partner van grote betekenis geweest.
  • Ik kon aanschuiven bij evaluaties/MDO’s tijdens de behandeling.


‘Ik heb me verdiept in DIS, daardoor begrijp ik mijn naaste met DIS beter.’

  • Door in boeken en op internet te lezen over wat DIS is en hoe het ontstaat, begrijp ik het beter en kan ik milder kijken naar gedrag waar ik voorheen veel last van had.
  • Ik ben bij een bijeenkomst over DIS geweest van de behandelende instelling en van Caleidoscoop.
  • Mijn moeder had DIS en als kind wist ik niet beter. Inmiddels heb ik erover gelezen en er met mijn moeder over gepraat. Nu begrijp ik bijvoorbeeld het switchen tussen de delen.


Naasten geven aan dat het leven ondanks alle inspanning van zichzelf en hun naaste met DIS moeilijk kan zijn. Als informatiebronnen over DIS worden genoemd: de persoon met DIS zelf, diens behandelaars, begeleidingsorganisaties, het internet en boeken.




>> Lees hieronder een greep uit de antwoorden die gegeven werden <<

"Wat heeft jou geholpen om je naaste met DIS beter te begrijpen?"

"Mijn partner is nu nog niet in staat om hulp te vragen. Ik heb er nu zelf heel veel over gelezen en dat heeft onze relatie overeind gehouden. Het is een zwaar proces met zijn tweeën zonder hulp."


- een naaste

“Het helpt om te beseffen dat het verleden van mijn naaste met DIS meespeelt in de huidige tijd. Het helpt om telkens het heden te benoemen en daarover te praten.”


- een naaste

“Wat mij erg geholpen heeft, is de persoonlijke uitleg van mijn naaste met DIS. En de hulp van een fantastische begeleidster die zich heel erg heeft verdiept in DIS. Ik heb daarnaast veel meegekeken met hoe begeleiders en hulpverleners omgaan met moeilijke situaties.”


- een naaste

“Zowel mijn vriendin als ik hebben de diagnose DIS. Hoewel we veel van elkaar herkennen en begrijpen, blijven er toch ook echt verschillen. Om haar goed te begrijpen is er open over blijven praten heel belangrijk. ”


- een naaste

“Sinds we weten dat het DIS is in plaats van allerlei andere diagnoses, vind ik het makkelijker om ermee om te gaan. Ik realiseer me nu soms dat ik met een ander deel te maken kan hebben.”


- een naaste

“Mijn partner heeft mij meegenomen in zijn zoektocht naar het verleden, door naar de plekken van zijn jeugd te gaan, maar ook door gesprekken met

zijn familieleden.”


- een naaste

“Bij de instelling waar mijn partner behandeld werd, voelde ik dat er echt oog was voor hoe het voor ons als naasten is. Ik heb veel gehad aan hun partnergroep, waar we onze ervaringen deelden en uitleg kregen over de aandoening. De SPV’er die de groep begeleidde heeft daarnaast met de kinderen gepraat en hen

uitleg gegeven.”


- een naaste

“Ik ben vanaf het begin met veel geduld, aandacht en zorg met mijn partner met DIS omgegaan en dat heeft de delen vertrouwen gegeven. Ik leerde hen kennen en begon hun individuele copinggedrag te begrijpen.

Mijn partner heeft me uitgelegd welke situatie bij welk deel bepaalde herbelevingen triggerde. Dit hielp me om haar plotselinge angsten of dissociaties te begrijpen.

In onze beginjaren had mijn partner nog geen behandeling gehad voor DIS, dus we hebben veel zelf uitgevonden en ontdekt.”


- een naaste

“Mijn naaste met DIS kan op moeilijke momenten een herbeleving krijgen waarbij ze zich opeens in een onveilige situatie waant. Nu ik dat weet, kan ik haar vertellen waar ze is en dat ze op een veilige plek is.”


- een naaste

“Ik ben mijn naaste met DIS beter gaan begrijpen, door oprecht en zonder oordeel te luisteren en geïnteresseerd te zijn in de ander. Door vragen te stellen en gewoon ‘naast’ de ander te willen staan, er ‘gewoon’ te zijn en dat de ander ook ‘gewoon’ zichzelf bij mij mag zijn.”


- een naaste

“Ik heb documentatie gezocht op internet en ik heb mijn echtgenote mij laten vertellen wat er met haar aan de hand is. Op die manier ben ik het gaan begrijpen, toegespitst op haar situatie en op hoe zij het beleeft.”


- een naaste