Op deze pagina staan ervaringen van naasten van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).
Kijk dit korte filmpje over DIS en/of lees de artikelen 'Wat is DIS?" en 'Oog voor de (nabije) naaste'.
Ieders ervaring met DIS/AGDS is anders, geen verhaal is hetzelfde.
Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.
Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.
‘De DIS van mijn naaste speelt een vrij grote rol in ons contact.’
‘De DIS speelt niet (altijd) een grote rol in ons leven.’
>> Lees hieronder een greep uit de antwoorden die gegeven werden <<
“Het heeft lange jaren geduurd voor hij stabiliseerde en het trauma een plek kon geven. In die jaren maakte hij ruzie met me. ‘Red jezelf, ga weg’. Maar ik weigerde. Soms werd het erg lastig, dan ging hij weg, maar hij kwam altijd weer terug.
- een naaste
“Ik ben ‘partner van’, mijn vriendin heeft DIS. Toen ik haar leerde kennen, had ze een getraumatiseerd brein. Haar kinddelen zochten vaak bescherming bij mij en bleken me geregeld als een vaderfiguur te zien. Ze gaf mij op zo’n moment soms op een kinderlijke manier antwoord. Mijn vriendin is intussen hersteld. Er is nog weinig sprake van dissociatie, ze is eigenlijk niet meer afgesplitst.”
- een naaste
"Ik merk dat ik op mijn woorden let in het bijzijn van mijn naaste met DIS. Ik wil voorkomen dat ik iets zeg wat een trigger is waardoor mijn naaste dissocieert."
- een naaste
"Soms wil ik gewoon even op mezelf zijn. Als ik op zo’n moment een vraag van mijn naaste afkap voelt die zich ontzettend afgewezen. Dan moet ik aandacht besteden aan de ander om geruststelling te bieden, terwijl ik juist even tijd voor mezelf nodig had."
- een naaste
“Het leven van mijn naaste met DIS is zo ontregeld, dat hun wereld heel klein geworden is. Als we afspreken reis ik naar hen toe, omdat hen niet naar mij kan reizen. Ik weet dat het belangrijk is voor hen dat ik kom en ik wil er graag voor hen zijn, maar hen heeft nauwelijks ruimte in hun hoofd om zelf in ons contact te investeren. Daardoor ervaar ik weinig wederkerigheid en beland ik snel in de rol van mantelzorger, hulpverlener of ouder.”
- een naaste
“We praten veel over wat mijn naaste met DIS allemaal heeft gedaan en bezighoudt. Zware onderwerpen komen wel aan de orde, maar alleen als mijn naaste dat zelf aangeeft. We sluiten zo’n gesprek af met praten over koetjes en kalfjes.”
- een naaste
“Ik vind het fijn om betrokken te zijn en naast vriendin, ook tot steun te mogen zijn door te luisteren, vragen te stellen, gerust te stellen en aan te moedigen om door te gaan en geloof, hoop en kracht te spreken op momenten dat het loodzwaar is. Samen op te trekken, zonder oordeel te luisteren en te genieten van een bijzondere vriendschap!”
- een naaste
“DIS speelt elke dag een grote rol in onze vriendschap. Het (meestal onbewust) noemen van een naam, een plaats, een situatie of een herinnering kan aanleiding zijn voor het triggeren van een of meer delen. Het is juist die onvoorspelbaarheid die het voor mij lastig maakt, want op het ene moment heb je contact, of een gezellig moment en het volgende moment verdwijnt mijn vriendin in angst en haar eigen historie.”
- een naaste
“De DIS van mijn dochter speelt een grote rol in ons gezin. Het is enorm moeilijk om gesprekken te voeren over haar doodswens en haar elke dag te zien lijden, maar niets concreets te kunnen betekenen. Haar hulpverleners weten het soms ook niet en kunnen geen zekerheid geven over de toekomst. Ik heb het gevoel dat ik leef tussen hoop en vrees, het voelt uitzichtloos. Van het meisje dat zij was met al haar talenten lijkt niets meer over en dat is vooral heel verdrietig.”
- een naaste
“In het begin speelde het een grotere rol omdat er vanuit mijn kant veel onzekerheid was over wat ik kon doen als zij switchte. Inmiddels weet ik dat zij DIS heeft, maar ben ik er niet veel meer mee bezig. Omdat zij zij is.”
- een naaste
Wil je een seintje krijgen als er nieuwe projectactiviteiten zijn? Vul hieronder het formulier in of mail naar info@dis-is-me.nl om je in te schrijven voor de updates (nu gepauzeerd, max. 1x per maand). Neem voordat je je inschrijft kennis van onze Privacyverklaring.
Formulier niet zichtbaar? Soms helpt het accepteren van de cookies.
De auteursrechten van het materiaal van DIS is me liggen bij de makers ervan. Je mag het met anderen delen, graag zelfs! Vermeld daarbij wel altijd de website van DIS is me en de naam van de maker als die erbij staat. Er mag niets zonder toestemming worden gebruikt voor commerciële doeleinden. Hieronder vind je de link naar de licentie; ook als het werk van DIS is me aangepast en verder gedeeld wordt, valt het onder deze licentie.
NB: Het boekje De vuist - Metafoor voor overlevingsmechanismen bij dissociatieve delen valt niet onder deze licentie en mag niet vermenigvuldigd of gedigitaliseerd worden.
Contact: info@dis-is-me.nl
Projectleider: Anne Lagemaat(-Kruyswijk)
De meeste foto's op deze website zijn gemaakt door Annet Oldenkamp.
“De citaten op deze
website kunnen
redactioneel bewerkt zijn."
- DIS is me
