DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.


Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Wat helpt jou of heeft jou geholpen om te gaan met het hebben van DIS?

(Steeds beter) omgaan met DIS werd in de antwoorden omschreven als:

  • begrip leren opbrengen voor de delen
  • samenwerking tussen de delen bevorderen
  • een groeiende acceptatie van de delen
  • steeds meer zorgen voor en geruststellen van delen
  • oefenen van het omgaan met innerlijke conflicten
  • leren omgaan met de reactie van delen op triggers
  • zelf in het hier en nu blijven of komen

 

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.


'Informatie en uitleg over DIS hebben me erg geholpen.'

  • Boeken en lezingen over DIS hebben me geholpen om mezelf beter te begrijpen.
  • Door uitleg van mijn behandelaar kan ik nu beter omgaan met mijn delen.

 

'Therapie helpt mij bij het omgaan met DIS.'

  • Mijn therapeut laat me merken dat mijn delen er mogen zijn.
  • Het helpt dat mijn behandelaar geduldig is en met verschillende delen contact weet te maken, daardoor begrijp ik mijn delen beter.
  • Ik leer in de behandeling om te luisteren naar mijn delen, ze gerust te stellen en uit te leggen dat het niet meer is zoals vroeger.

 

'Contacten met andere mensen zijn voor mij heel belangrijk.'

  • Het helpt dat er iemand is die ik over mijn delen kan vertellen en/of die sommigen van hen kent.
  • Er is één persoon met wie ik erover kan praten - een therapeut, een vriend of vriendin, een familielid, een lotgenoot. Dat helpt, ook al is het er maar een.
  • Steunende contacten of vriendschappen doen mij erg goed.
  • Het heeft mij geholpen om aan mijn omgeving uit te leggen wat ze kunnen doen in bepaalde situaties.

 

'Het helpt om activiteiten te doen - of juist niet doen.'

  • Mij helpt het om tijd te besteden aan meditatie, bewegen, creatief bezig zijn en/of omgaan met dieren. 
  • Het helpt om me terug te trekken uit activiteiten die moeten en ‘de druk eraf te halen’.
  • Soms is het voor mij beter om even niet onder de mensen te zijn.
  • Het helpt om activiteiten te blijven doen die aanspraak maken op mijn volwassen capaciteiten.
  • Ik geef aandacht aan mijn delen, bijvoorbeeld door een schrift neer te leggen in huis waarin alle delen mogen schrijven, of door van binnen met elkaar te overleggen.

 

'Het is voor mij heel helpend om te weten dat ik niet de enige ben.'

  • Contact met lotgenoten helpt; weten dat ik niet de enige ben ‘die zo in elkaar zit’. Door de herkenning en erkenning voel ik me minder raar en eenzaam.
  • Het helpt dat ik iemand anders ken met DIS in een vergelijkbare situatie (bijvoorbeeld omdat diegene ook een gezin heeft, of ook werk heeft, of ook opgenomen is geweest).

 

Therapieën, trainingen en technieken die een of meer keren positief benoemd werden in de antwoorden zijn: individuele en groepspsychotherapie (niet gespecificeerd), groepspsychotherapie gericht op DIS, fasegerichte psychotherapeutische behandeling van DIS, Internal Family Systems, schematherapie en compassion focused therapy. Daarnaast werden andere trainingen en technieken genoemd zoals VERS, EMDR, NET en sociale vaardigheidstraining.




>> Lees hieronder een selectie uit de antwoorden <<

"Wat helpt jou of heeft jou geholpen om te gaan met het hebben van DIS?"

"Als het bij bepaalde mensen of in een bepaalde situatie niet veilig voelt, dan hou ik alles onder controle en laat ik niets zien. Dat helpt me om overeind te blijven.”


- iemand met DIS

“Ik haal zoveel mogelijk druk weg. En ik probeer in sociale situatie open te zijn. Ik vertel niet gelijk dat ik DIS heb, maar ik verzin geen smoezen meer om te verklaren waarom ik niet werk bijvoorbeeld.”


- iemand met DIS

“Als ik in een boek lees over ontkenning, waardoor ik begin te denken dat ik gek ben of dat soort angstige ideeën krijg, dan helpt het als ik lees of hoor dat anderen dat ook hebben. Ergens is dat iets geruststellends. Opeens klop ik, kloppen we, dan toch."


- iemand met DIS

“Therapie heeft me geholpen en helpt me nog. Ik praat er daarnaast over met mijn meest nabije naaste. Daardoor hoef ik niet enorm op mijn tenen te lopen of bezorgd te zijn over mijn mogelijk afwijkende gedrag.


- iemand met DIS

Ik weet nu dat het voor mijn delen moeilijk is om met elkaar te communiceren en samen te werken, en te schakelen van de eigen beleving naar die van een ander deel.

Daardoor is er van binnen meer begrip gekomen voor de verwarring en de conflicten die er zijn over situaties en ervaringen uit het heden en het verleden.

De praktijk blijft nog steeds heel moeilijk, maar ik kan het voor mezelf nu wel verklaren.


- iemand met DIS

“Het heeft mij geholpen om te ontdekken wat ik zelf kan doen om tot rust te komen. Zoals bijvoorbeeld sporten, wandelen of rust nemen. Als ik herbelevingen heb, zorg ik eerst dat ik het een plekje kan geven en tot rust kan komen. Als mijn delen in paniek zijn, ga ik niet onder de mensen. Ik zorg eerst dat er weer rust komt in mij en dat ik in het hier en nu ben. Daarna ga ik pas weer dingen doen of begeef ik me weer onder de mensen.”


- iemand met DIS

"Iedere keer dat ik aan mezelf twijfel en switch door triggers, mag het zijn zoals het is. Dat geeft me een stukje rust, het helpt me in het accepteren van mijn DIS."


- iemand met DIS

"Ik vond de groepsbehandeling die ik bij een traumacentrum heb gedaan fijn. Vooral omdat ik niemand anders kende met DIS, zo ervaringen kon uitwisselen en mezelf minder raar en eenzaam voelde."


- iemand met DIS

“De therapie helpt me enorm doordat ik meer leer over hoe dit is ontstaan, hoe de delen me helpen en wat hun functie is. En daarnaast leer ik meer met hen samenwerken.”


- iemand met DIS

"Ik heb geleerd om begrip te hebben voor de delen, te luisteren naar ze en te horen wat hun pijn is. Ik leg hen uit dat situaties nu anders zijn dan vroeger."


- iemand met DIS

"Ik ben gestopt om me tegen mijn delen te verzetten. Mijn behandelaar in de psychiatrie zei dat de stemmen die ik hoorde, weg moesten. Ik kreeg allerlei medicatie om ze te onderdrukken. Ik begon te vechten tegen mijn delen. Hoe harder ik vocht, hoe harder zij terugvochten om gehoord en gezien te worden.

Inmiddels weet ik dat vechten geen zin heeft. Het kost alleen maar ontzettend veel energie en levert niets op. Ik kan nu zeggen dat ik voor 90% heb geaccepteerd dat ik DIS heb.”


- iemand met DIS

"Ik leer herkennen wanneer ik over mijn grens ben gegaan. Dan doe ik oefeningen om in het hier en nu te komen en zoek ik mensen op die me kennen.


- iemand met DIS