DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.


Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Wat bemoeilijkt het voor jou om herstelbevorderende activiteiten te doen?

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.


‘De klachten die gepaard gaan met DIS beperken me om aan mijn herstel te werken.’

  • Ik word vaak getriggerd en heb veel herbelevingen.

  • Het kost me enorm veel energie om tegen mijn angsten in te gaan.

  • Ik ben veel tijd kwijt en ben dan gedesoriënteerd.
  • Als ik dingen wil ondernemen voel ik me vaak niet veilig.


‘Werken zou me kunnen helpen, maar is een te grote uitdaging voor mij.’

  • Ik ben gestopt met werken, omdat ik door het dissociëren soms kwijtraakte waar ik mee bezig was.

  • Ik heb wel veel ideeën op het gebied van werk, maar niet de energie om ze uit te voeren.
  • Door overprikkeling dissocieer ik sneller. Daardoor lukt het me niet om te werken.


‘De samenwerking tussen de verschillende persoonlijkheidsdelen is een uitdaging voor me.’

  • Verschillende persoonlijkheidsdelen hebben verschillende voorkeuren. Als hier onenigheid over is van binnen, is het lastig om tot iets te komen.
  • Wat voor het ene deel helpend is, vindt het andere deel verschrikkelijk om te doen en als het ene deel iets wil doen, kan een ander deel daar juist enorm bang voor zijn.
  • De delen van binnen werken elkaar tegen, waardoor ik uiteindelijk niet in actie kom. Ik hoop wel dat dit nog verbetert.
  • Elk deel heeft iets anders nodig en het is lastig om voor alle delen evenveel oog te hebben.


‘Ik ervaar veel angst met betrekking tot sociale contacten.’

  • Ik vind het lastig om mensen dichtbij te laten komen vanwege mijn wantrouwen.
  • De verwachtingen die horen bij het aangaan en onderhouden van sociale contacten vragen veel energie van me.

  • Ik pieker vaak over vragen als: wat als mensen zien dat ik DIS heb? Wat zullen ze dan van me vinden?


‘Ik krijg niet de juiste hulp, waardoor ik vastloop.’

  • Het duurde jaren voordat ik de juiste diagnose kreeg en het is lastig om een psycholoog te vinden die expertise heeft op het gebied van DIS.
  • De wachttijden in de GGZ zijn zo lang dat ik eindeloos moet wachten op passende hulp.
  • Niet alle vormen van zorg worden verzekerd waardoor de juiste zorg te duur is voor mij.
  • Binnen de hulpverlening is er veel onbegrip voor mijn diagnose.
  • Elk jaar hebik gedoe met de gemeente omtrent mijn indicaties. Dit zorgt voor veel stress.





>> Lees hier een selectie van de antwoorden <<

"Wat bemoeilijkt het voor jou om herstelbevorderende activiteiten te doen?"

"Het helpt mij om te tekenen of puzzelen, maar ik vind het heel lastig om te accepteren dat me dat echt helpt. Ik schaam me ervoor en dat kan me behoorlijk in de weg zitten."


- iemand met DIS

"Buiten wandelen, bij voorkeur als het waait of regent, geeft mij rust in mijn hoofd, maar één van de delen haat regen. Dit heeft te maken met de herinnering die zij draagt. Als zij op de voorgrond staat dan geraken we gewoon niet buiten als het regent, voor niets. Ook al weet ik dat het goed is om naar buiten te gaan."


- iemand met DIS

"Soms, als ik onderweg ben om iets leuks te gaan doen, raakt iemand van binnen in paniek. Dan ga ik maar weer terug naar waar het veilig is. De dag is voorbij

en er is enkel stress geweest."


- iemand met DIS

"Veel herstelbevorderende activiteiten lukken mij niet door angst. Ik zie voordat ik de deur uitga allemaal beren op de weg. Dit zorgt intern voor conflicten. Het ene deel wil op de bank in een hoekje wegkruipen, een ander deel roept ‘stel je niet aan, we gaan!’.

Ik weet inmiddels dat het achteraf wel meevalt en kan de delen die in paniek raken naar een veilige plek brengen. Maar het blijft enorm veel energie kosten om de deur uit te gaan."


- iemand met DIS

"Contact met andere mensen helpt me heel erg om in het nu te blijven.

Maar het wantrouwen in anderen, in de mensheid, is zo groot dat wanneer ze te dichtbij komen ik me afsluit. Of toch switch."


- iemand met DIS

"Bij de aanvraag voor ondersteuning van de gemeente kreeg ik te horen:

‘Je hebt toch gestudeerd en bent alleen op reis geweest, hoe kan het dan dat je nu zo beperkt bent, dat klopt toch niet?’

Terwijl ik die ondersteuning wel nodig had om aan mijn herstel te kunnen werken."


- iemand met DIS

"De tegenstrijdigheid die ik van binnen ervaar maakt het ingewikkeld om dingen te doen die me kunnen helpen. Ik hou bijvoorbeeld van contact met andere mensen. Tegelijkertijd ben ik doodsbang voor mensen én boos op de hele wereld en alle mensen."


- iemand met DIS

"Ik heb er vaak gewoon geen energie voor. Het voelt alsof mijn brein dubbele uren maakt. Een half uur na het opstaan heb ik het gevoel er al een halve dag op te hebben zitten. Het kost zoveel energie om mijn leven in goede banen te leiden met de binnenwereld die ik heb."


- iemand met DIS

"Het helpt me om te sporten, maar ik kom daarmee ook dicht bij mijn gevoel. Vaak lukt het niet om te sporten, doordat ik getriggerd word en daardoor bevries of verslap."


- iemand met DIS

Tot twee jaar terug was hoesten een trigger. Dit betekende dat iedere keer als iemand hoestte, ik switchte en/of in een herbeleving terechtkwam. Deze trigger maakte het moeilijker om herstelbevorderende activiteiten te doen.


- iemand met DIS